تاریخچه دو کوهستان
دو کوهستان به معنای واقعی، دویدن در مسیرهای کوهستانی با مشخصههایی چون شیب تند، مسیرهای سنگلاخی، جنگلپوش یا برفی است. این ورزش از دهه ۱۹۸۰ میلادی با سازمانهایی مانند WMRA (World Mountain Running Association) ساختارمند شد و امروزه تحت نظر فدراسیون جهانی کوهنوردی (World Athletics) نیز فعالیت میکند. تفاوت اصلی آن با دویدن شهری یا جادهای در ناهمواری مسیر و تأثیر عوامل طبیعی همچون ارتفاع، دمای هوا، رطوبت و اکسیژن رقیق است. در سالهای اخیر، رقابتهای رسمی در سطوح ملی و جهانی برگزار میشود و قهرمانانی همچون Kilian Jornet و Emelie Forsberg از چهرههای سرشناس آن هستند.


شاخههای مختلف دو کوهستان
دو کوهستان شامل چندین زیرشاخه میشود که هرکدام ویژگیهای خاص خود را دارند:
Trail Running
تریل رانینگ یا دویدن در مسیرهای طبیعی، یکی از گستردهترین و متنوعترین شاخههای دو کوهستان است. این شاخه به معنای دویدن در مسیرهایی با پوشش طبیعی و بدون آسفالت مانند جنگلها، بیابانها، درهها، تپهها و کوهپایههاست. ویژگی اصلی این مسیرها، ناهمواری و تغییرات دائمی در سطح زمین است؛ یعنی ورزشکار باید با گل، سنگ، ریشه درختان و شیبهای متغیر کنار بیاید.
Trail Running میتواند در مسافتهای کوتاه (۵ تا ۱۵ کیلومتر)، میانبرد (۱۵ تا ۴۲ کیلومتر) و حتی ماراتن و اولترا (بیش از ۴۲ کیلومتر) برگزار شود. مسابقاتی مانند Western States 100 و UTMB (Ultra-Trail du Mont-Blanc) از مهمترین رویدادهای این شاخه هستند. مهارتهایی مانند حفظ تعادل، مدیریت انرژی، استفاده صحیح از تجهیزات و آشنایی با شرایط مسیر از نکات کلیدی در این سبک بهشمار میروند.
Vertical Kilometer (عمودی یک کیلومتر)
این شاخه از دو کوهستان بهصورت خاص بر چالش صعود عمودی تمرکز دارد. در این سبک، مسیر مسابقه بهگونهای طراحی میشود که ورزشکاران باید در کوتاهترین زمان ممکن، یک هزار متر اختلاف ارتفاع صعود کنند. معمولاً این مسیرها بین ۳ تا ۵ کیلومتر طول دارند ولی شیب آنها بهطور میانگین بیش از ۲۰٪ و در برخی نقاط حتی تا ۵۰٪ میرسد.
مسابقات Vertical Kilometer بیشتر برای کسانی مناسب است که توان عضلانی بالا، تکنیک صعود مؤثر و ظرفیت تنفسی قابل توجهی دارند. تجهیزات سبکوزن، کفشهایی با چسبندگی بالا، و گاهی استفاده از باتون کوهنوردی در این رشته متداول است. مسابقاتی مانند VK World Circuit مخصوص این سبک طراحی شدهاند و از محبوبترین رویدادها در ارتفاعات آلپ و کوههای پیرنه برگزار میشوند.
Sky Running
اسکای رانینگ ترکیبی از دویدن، کوهنوردی فنی و گاهی عبور از مسیرهای یخزده یا برفی در ارتفاعات بالای ۲,۰۰۰ متر است. ویژگی منحصربهفرد این سبک، ترکیب بین چالشهای فنی و جسمانی است؛ ورزشکار باید هم توان دویدن در ارتفاع و هم مهارت صعود از صخرهها یا یخچالها را داشته باشد. شیب مسیرها اغلب بیش از ۳۰٪ است و ممکن است نیاز به استفاده از طناب یا زنجیر برای عبور از مسیرهای خطرناک باشد.
اسکای رانینگ بیشتر در کوههای مرتفع اروپا مانند کوههای آلپ، دولومیت و پیرنه انجام میشود و مسابقاتی مانند Tromsø Skyrace و Zegama Aizkorri Skyrace جزو مطرحترین آنها هستند. تمرینات این سبک شامل ترکیبی از تمرینات هوازی، قدرتی و فنی است و ایمنی در آن بسیار اهمیت دارد. آگاهی از شرایط جوی و توانایی تصمیمگیری سریع در مسیرهای پرخطر، عامل موفقیت در این سبک است.
Ultra Mountain Running
دویدن فوقطولانی در کوهستان (Ultra Mountain Running) شاخهای از دو کوهستان است که تمرکز آن بر مسافتهای طولانیتر از ماراتن (بیش از ۴۲ کیلومتر) است. در بسیاری از موارد، این مسابقات تا ۱۰۰ کیلومتر و حتی بیشتر نیز ادامه پیدا میکنند و ممکن است در ارتفاعات بالا و مسیرهای چند روزه انجام شوند.
این سبک نیازمند استقامت بینظیر، برنامهریزی تغذیه دقیق، کنترل ذهنی قوی و توانایی در مدیریت زمان و انرژی است. ورزشکاران اغلب با کمبود خواب، نوسانات شدید آبوهوا، و چالشهای روانی مواجهاند. مصرف مایعات و کالری در طول مسیر، انتخاب صحیح تجهیزات، و پشتیبانی مناسب از عوامل کلیدی موفقیت در این شاخه است.
مسابقاتی همچون UTMB، Hardrock 100، و Diagonale des Fous از مشهورترین رقابتهای این سبک هستند. تمرینات شامل دوهای طولانی، شبیهسازی مسیر در شرایط سخت، و مدیریت ریکاوری در برنامه هفتگی ورزشکار گنجانده میشود
نکات کلیدی در تمرینات دو کوهستان
تمرینات دو کوهستان بسیار تخصصی و با تمرکز بر عناصر زیر صورت میگیرد:
- تمرینات ارتفاع: برای تطبیق با شرایط کماکسیژن، تمرین در ارتفاعات بالا یا استفاده از چادرهای شبیهساز ارتفاع، ضروری است.
- تمرینات قدرتی: برای عبور از مسیرهای پرشیب و سنگلاخی، عضلات پا، کمر و هسته بدن (Core) باید تقویت شوند. اسکوات، لانج و تمرینات پلایومتریک در برنامه ورزشکاران قرار دارد.
- تکنیک دویدن در سرازیری: دویدن در سرازیری نیازمند مهارت، کنترل بدن و تعادل است. تمرینات تعادل، چابکی، و هماهنگی چشم و پا نقش مهمی در این زمینه دارند.
- تغذیه و بازیابی: دو کوهستان انرژی زیادی میطلبد. بنابراین مصرف کربوهیدراتهای پیچیده، نوشیدنیهای الکترولیتدار، و استراحت فعال برای ریکاوری اهمیت دارد.
- تمرینات روانی: مسیرهای طولانی و شرایط نامساعد محیطی، تمرکز ذهنی و مقاومت روانی بالایی میطلبد. تکنیکهایی مانند مدیتیشن، تجسم و تمرینات تنفسی به ورزشکاران کمک میکند تا بر استرس غلبه کنند.
تجهیزات مورد نیاز برای دو کوهستان
برای ایمنی، کارایی و راحتی، استفاده از تجهیزات مناسب الزامی است:
- کفش: کفشهای دو کوهستان باید سبک، مقاوم، با زیرهی ضدلغزش و مناسب شرایط مسیر (برفی، صخرهای، گلی) باشند. برندهایی مثل Salomon، La Sportiva و Hoka در این زمینه پیشرو هستند.
- کولهپشتی: کولههای سبک با قابلیت حمل مخزن آب (Hydration Pack)، ژلهای انرژیزا، کت ضدآب و کمکهای اولیه توصیه میشود.
- پوشاک: لباسهای لایهای، ضدآب و قابل تنفس که با تغییرات دمایی سازگار باشند، اهمیت زیادی دارند.
- تجهیزات ناوبری: ساعتهای ورزشی با GPS، ارتفاعسنج، قطبنما و نقشههای آفلاین ابزار مهمی برای گمنشدن هستند.
- سایر: عصای کوهنوردی، عینک ضد UV، کلاه سبک، کرم ضدآفتاب و دستکش نیز در برخی شرایط لازم هستند.
تفاوت دو کوهستان با اسکای رانینگ
اگرچه اسکای رانینگ یکی از شاخههای دو کوهستان تلقی میشود، اما تفاوتهایی میان این دو وجود دارد:
- تفاوت در ارتفاع: در اسکای رانینگ معمولاً مسیرها در ارتفاع بالاتر از ۲,۰۰۰ متر برگزار میشود، در حالی که در سایر شاخههای دو کوهستان الزام به ارتفاع بالا نیست.
- ویژگیهای فنی مسیر: اسکای رانینگ مسیرهایی با سختی فنی بالا دارد که نیاز به مهارت صعود و گاه استفاده از طناب یا زنجیر دارد. دو کوهستان سنتی ممکن است سادهتر باشد.
- مقررات رسمی: فدراسیون جهانی اسکای رانینگ (ISF) استانداردهای سختگیرانهتری در خصوص ارتفاع، شیب و ویژگی مسیر دارد، در حالی که دو کوهستان در شاخههای مختلف آزادی عمل بیشتری دارد.
- سبک تمرین: برای اسکای رانینگ نیاز به تمرینات فنیتر و مهارتهای سنگنوردی یا کوهنوردی بیشتر است، در حالی که سایر شاخههای دو کوهستان بیشتر تمرکز بر استقامت و قدرت دارند.
نتیجه گیری
در پایان، دو کوهستان تنها یک ورزش نیست، بلکه تجربهای از پیوند انسان با طبیعت، مقابله با محدودیتها، و کشف مرزهای توانایی فردی است. این فعالیت با دربر گرفتن شاخههای متنوع و چالشهای گوناگون، هر ورزشکاری را درگیر خود میکند؛ چه کسی که در جنگلهای سبز بدود، چه آنکه از صخرههای خطرناک صعود کند. تجهیزات مناسب، تمرینهای علمی، و دانش مسیر از عناصر کلیدی موفقیت در این حوزهاند. دو کوهستان نهتنها جسم انسان را میسازد، بلکه ذهن و روح او را نیز پرورش میدهد؛ سفری است به درون، با هر گامی که به سوی قله برمیداریم.